Gereden: Shelby GT350 vs. Challenger SRT Hellcat
In Nederland zijn ze zeldzaam, maar in andere landen zijn ze enorm populair. Wij reden met de 2 meest bizarre Amerikaanse muscle cars van het moment: de Shelby GT350 en de Dodge Challenger SRT Hellcat…
Twee totaal verschillende auto’s die zo veel verschillen kennen maar tegelijkertijd ook zoveel overeenkomsten. Wij rijden zelden met Amerikaanse sportwagens, niet omdat wij ze niet gaaf vinden maar simpelweg omdat ze zeldzaam zijn in Nederland. En dat is allemaal te danken aan het Nederlandse belastingstelsel. De Amerikanen doen nou eenmaal weinig aan innovatie op het gebied van efficiency, wat er voor zorgt dat de muscle cars een bizar hoge CO2 uitstoot hebben. Dankzij die hoge uitstoot zijn de auto’s enorm duur omdat er veel BPM wordt geheven over deze wagens. Zeg nou eerlijk; dat is toch zonde? Want dit zijn auto’s die wel degelijk veel emotie bieden en zo veel brute kracht leveren, dat wil toch iedereen?
Shelby GT350 ”Interceptor”
Een legende herrijst. De naam Shelby keert terug bij Ford en wordt weer alle eer aangedaan: de Mustang Shelby respecteert de filosofie van de eerste GT350 (1965). Het gaat om een variant gericht op sportiviteit met een specifieke motor. Wij kennen de Ford Mustang nou niet als de best sturende sportwagen van de dag, maar de nieuwe GT350 is de ideale sportwagen voor het circuit, maar ook voor bochtige wegen. De ophanging werd grondig herzien: de schokdemping werkt adaptief, diverse elementen werden verstevigd en lichter gemaakt en de remmen zijn erg sterk dankzij schijven die vooraan zelfs een diameter van bijna 400 mm hebben. Het differentieel met beperkte slip en de manuele zesbak maken van deze Mustang het perfecte speeltje voor liefhebbers van ouderwets driften.
Onder de motorkap vaart Ford tegen de stroom in. Terwijl de concurrentie het aantal cilinders vermindert en turbo’s toevoegt, verkiest Ford een klassieke atmosferische motor. Die onderging wel enkele aanpassingen om 500 paarden te leveren: de 5.2 V8 kreeg een ‘vlakke’ krukas, zoals de V8 van Ferrari, wat voor een andere ontstekingsvolgorde zorgt. Die techniek zien we ook in wedstrijdmotoren. Deze motoren onderscheiden zich door een minder zacht karakter bij lage toerentallen en een wildere loopcultuur bij hoge toeren. Ook het geluid is typisch en lijkt meer op twee gekoppelde viercilinders dan op een gewone V8.
De scherpte die deze Shelby biedt is ongekend, zoveel gevoel bij alles wat je doet. Het is niet zijdezacht, maar bruut precies zoals je dat wilt in een auto als deze. Je moet de auto even leren kennen, maar weet je eenmaal wat die kan? Dan is het een feest om met deze auto aan de gang te gaan. De koets is stijf en de auto ligt laag op het asfalt, bij het insturen van een bocht helt de auto niet over maar blijft die juist mooi vlak liggen. Iets wat we eerder bij een Mustang niet kenden, nee dan waren we bang dat die om zou vallen. De nogal bijzondere motor levert ontzettend veel power en het geluid wat daar bij komt kijken is ontzettend gaaf, dit alles maakt de Shelby GT350 tot een waanzinnige Amerikaanse muscle-car met wat eigenschappen van een Europese supercar!
Dodge Challenger Hellcat
Deze bolide is bijzonder brutaal. Met de Hellcat-versie richt de Dodge Challenger SRT zich op een zeer specifiek publiek. De V8 onder de kap kreeg een compressor, waardoor hij dik 700 pk levert. Een vermogen dat je niet zomaar de eerste de beste bestuurder in handen geeft … En dat heeft Dodge goed begrepen.
707 pk alleen op de achterwielen, dat lijkt meer op een rodeo- dan een autorit. Dodge biedt vier rijmodi aan: Default, Sport, Track en tot slot een personaliseerbare Custom-stand. Voor de transmissie heeft de Dodge een automaat met acht versnellingen, die schakelt vloeiend maar niet bijzonder snel. Hier zie je dan weer het verschil met de Europese supercars, die zijn op dit gebied gewoon echt een stuk verder.
Er is meer nodig dan wat training met de handrem op de parking van de supermarkt om dit geweld te beheersen. Daarom levert Dodge twee sleutels: een rode waarmee je het potentieel volledig kunt benutten en een zwarte die het potentieel intoomt. Om de risico’s echt te beperken, is er nog de Valet-modus die het vermogen limiteert, voorkomt dat de stabiliteitscontrole uitgeschakeld wordt, de Launch Control uitschakelt en de automaat alleen in Drive-modus laat werken. Perfect voor als je de vrouw even de boodschappen laat doen!
In vergelijking tot de Shelby is deze Hellcat lomp en zwaar, totaal niet dynamisch maar toch ook weer ontzettend gaaf om mee te rijden. Bij deze Hellcat gaat het niet om een zeer direct stuurgevoel en een fantastische wegligging om de bochten mee te verslinden, nee de Hellcat biedt brute kracht om rubber op het asfalt te plakken en de straat in de rook te zetten! Ook in het interieur zien we weinig terug van een echte mooie sportwagen, het is vooral keihard plastic en slecht afgewerkt leder. De stoelen zijn ook niet echt om over naar huis te schrijven, maar zolang je rechtuit gaat zitten ze erg comfortabel! Deze Hellcat is echt zo’n auto waar je verliefd op wordt als je er naar kijkt; You hate it or Love it. In eerste instantie is dit niet echt mijn ding, maar na een dagje te sturen met dit monster kan ik eerlijk zeggen: You’ve got to love this insane Hellcat!
Tekst: Pieter Schoonderbeek
Video: Jorrik Aben
Fotografie: Ansho Bijlmakers
