Gereden: Mclaren 600LT
De McLaren 600LT maakt gebruikt van dezelfde ingrediënten als zijn voorouders: meer vermogen, minder gewicht en een betere stroomlijn.
De geschiedenis van de McLaren LT-modellen (Longtail of letterlijk vertaald ‘lange staart’) begon in 1997 met de F1 GTR. Het verlengde koetswerk verminderde de luchtweerstand en verbeterde de aerodynamische grip. Maar onder dat lange silhouet zaten nog veel meer evoluties verborgen, zoals de volledig instelbare ophanging of de sequentiële versnellingsbak. Dankzij de vele gewichtsbesparende maatregelen woog de F1 GTR LT 100 kilogram minder dan de F1 GTR. De nieuwe 600LT volgt hetzelfde principe als zijn voorgangers: hij heeft een betere stroomlijn, meer vermogen en een lager gewicht. Alle typische kenmerken van een McLaren LT dus.
Dankzij het gebruik van Carbon – ook voor het monocoquechassis en de nieuwe aerodynamische onderdelen – en de ultralichte materialen in het zeer sportieve interieur heeft de 600LT een leeggewicht van 1.247 kilogram. Dat betekent een besparing van 100 kilogram tegenover de 570S Coupé waarvan hij is afgeleid. De grootste winst werd geboekt in het interieur. Het weglaten van de tapijten in de voetruimtes en onder de stoelen zorgt niet alleen voor een besparing van 5,7 kilogram. Het handschoenkastje sneuvelde en de opbergvakken in de deuren maakten plaats voor netten. De klimaatregeling, het navigatie- en het audiosysteem worden niet standaard aangeboden, maar zijn optioneel beschikbaar zonder meerprijs. De racestoelen in koolstofvezel, voor het eerst gemonteerd in de P1 en daarna in de 675LT, zijn standaard en besparen nog eens 21 kilogram. Samen betekent dat een winst van 43,5 kilogram.
Daarnaast heeft hij de ophanging in aluminium (-10,2 kilogram), de aluminium remklauwen met koolstof ceramische remschijven die allebei van de 720S komen (-14,2 kilogram), de lichtste velgen die McLaren ooit monteerde in de Sports Series (-17 kilogram), koetswerkelementen uit koolstofvezel (-7,2 kilogram), een nieuw stroomnet (-3,3 kilogram) en de lichtere beglazing (voor- en achterruit, -2,1 kilogram).
De V8-biturbo kennen we al van de 570S, maar ontwikkelt hier 600 pk. Volgens McLaren duurt de spurt van 0 tot 100 km/u en tot 200 km/u respectievelijk slechts 2,9 seconden (identiek dezelfde tijd als die van de 675LT) en 8,2 seconden, terwijl de topsnelheid 328 km/u zou bedragen.
Net zoals in elke McLaren de zitpositie perfect, een ware racebeleving. Maar met de 600LT treden we in een andere dimensie. Het stuur is bijzonder communicatief. In een tijd waarin elektrische stuurbekrachtigingen het natuurlijke gevoel proberen te herstellen, geeft de elektro hydraulische bekrachtiging van McLaren veel feedback: je voelt je echt verbonden met de auto.
Terwijl de 570S zijn 570 pk op een zeer beschaafde manier overbrengt, waardoor je zonder veel moeite kunt blijven praten, levert de 600LT zijn vermogen veel brutaler en schreeuwt hij zijn woede uit. Geen twijfel mogelijk, we zitten in een echte racewagen. De versnellingsbak met dubbele koppeling herinnert ons daar ook aan: vanaf de Sport-modus (en dus ook in de Track-modus) onderbreekt de elektronica de ontsteking bij het schakelen om de schakelovergangen nog te versnellen. Dat is bijzonder doeltreffend, maar ook soms heel brutaal.
Hoewel hij gehomologeerd is voor de openbare weg, is de 600LT een echte racewagen. Hij demonstreert de immense knowhow van McLaren met de motor, ophanging, aerodynamica en zeker gewichtsbeheersing. En wie wordt er niet verliefd op zijn tegelijk agressieve en elegante lijnen, die net als de auto zoveel exclusiever en meer onderscheidend zijn dan die van Italiaanse en Duitse rivalen?
