Rij-impressie: Ferrari F430 Spider

Nooit eerder gingen wij met ons hart voor auto’s uitgebreid op pad met een Ferrari, toch vonden wij het tijd om eens een raspaard uit de stallen van Maranello te trekken en dus gingen wij op pad met de F430 Spider…

Geen merk is zo nauw verbonden met de formule 1 dan Ferrari. De overeenkomsten tussen de autosport en deze straatlegale Ferrari’s zijn dan ook voelbaar, dat is wat Ferrari rijden zo bijzonder maakt…

Indrukwekkend

Dat dit niet het meest recente model is van Ferrari, laat dat wel duidelijk zijn. De nieuwe types van Ferrari zijn snel, mooi en waanzinnig doorontwikkeld. Misschien wel iets te, zijn de Ferrari’s nog wel zo puur als vroeger? Daar zijn de meningen over verdeeld. Maar een Ferrari blijft een Ferrari en het is bijzonder indrukwekkend als je op deze volbloed italiaan afloopt. Vaak zag ik deze auto op verschillende evenementen. Dan is die leuk, klinkt lekker maar oke; ”gewoon een Ferrari”. Nu met het idee in je achterhoofd dat je zelf achter het stuur gaat kruipen van deze F430 Spider, loop je toch anders naar die auto toe. Hij (of moet ik zeggen zij?) is opeens stukken indrukwekkender, misschien maakt die je zelfs een beetje angstig… Na het starten van de auto met de engine-startknop op het stuur, wordt deze angst omgezet in een ongekende portie enthousiasme en kan ik niet wachten om de auto de garage uit te rijden en wat klinkt die lekker zeg: puur, hard en zuiver. Heerlijk!

Puur

Deze 430 is voorzien van de F1 schakeling met flippers achter het stuurwiel, deze zitten centraal en draaien niet mee met het stuur. De sequentiële bak, zet je in zijn 1e versnelling door via de rechter flipper op te schakelen, je voelt de versnelling inslaan. Wanneer ik de rem los laat en het gaspedaal een klein duwtje geef rol de auto rustig de garage uit. De V8 klinkt rustig maar is wel aanwezig, na ongeveer 10 km is de motor op de juiste temperatuur en kan het feest beginnen! Op een provinciale weg (80 km per uur) schakel ik terug naar zijn 2e versnelling en laat de snelheid zakken tot zo’n 40 km per uur…. De motor draait op 2000 tpm en is redelijk stil, daar ga ik dan half gas en opeens start het hele orkest bij 4000 toeren de kleppen gaan open en de auto zingt alsof Andrea Bocelli achterin ligt. Een waanzinnig zuiver en diep geluid uit de atmosferische acht cilinder, zo een machtig gevoel, het is ongekend! De schakeling op standje handmatig is heerlijk, de klappen tijdens het overschakelen zijn sportief maar niet oncomfortabel. Elk volgende verzet klinkt weer anders, alsof je even een race doet in de formule 1! Met kap open rijden we dan, in een knalrode ”rosso corsa” Ferrari, opeens snap ik iedereen die een Porsche 911 en een Nissan GT-R links laat liggen. In deze auto hoef je niet eens de snelste te zijn, in deze auto komt de ware autoliefhebber, vol met passie naar boven!

Rijgedrag

Volgens een vrij algemeen geaccepteerde autowijsheid moet je nooit in de auto gaan rijden waar je altijd al van droomde. In je hoofd is het namelijk geen auto maar het is een icoon, een ideaalplaatje op wielen. Zo reed ik een jaar geleden voor het eerst een Lamborghini Gallardo en mijn verwachtingen waren erg hoog maar de ervaring viel mij tegen, niets teleurstellender dan dat! Met dit idee in mijn achterhoofd stapte ik zonder verwachtingen in de F430 Spider, thank god, dit is zo mooi!

De auto doet precies wat ik wil; schakelt snel maar niet gevoelloos, reageert snel op het gas en klinkt waanzinnig! Bij het insturen moet je oppassen dat je geen groter slagen maakt met je stuurwiel want dit gaat erg direct, zo strak dat je steeds in een racy mode achter het stuur zit! Over het onderstel hoef ik jullie natuurlijk weinig te zeggen, de auto is laag, stug en strak. Gelukkig maar, want dit is precies wat je wilt wanneer je op pad gaat met een Ferrari, die moet niet comfortabel zijn!

Manettino

In de F430 zitten een tal van elektronische F1 technieken, waaronder het elektronische sper-differienteel. Dit is dan ook de eerste Ferrari met dit geavanceerde systeem, wat te bedienen is via het manettino knopje op je stuurwiel. Hét speeltje van de F430 is de manettino. Meer naar rechts betekent minder stabiliteitscontrole, hardere schokdempers en een agressiever werkend sperdifferentieel. Het verschil tussen de vijf standen is enorm. Zo voel je in ‘sport’ dat het onderstel weliswaar harder wordt maar dat het stabiliteitssysteem een overenthousiaste rechtervoet nog onmiddellijk beteugelt. In ‘race’ laat de elektronica een beperkte drifthoek toe. In de laatste stand ben je volledig op jezelf aangewezen.

Kritisch

Het is een Ferrari, iets wat bij velen autoliefhebbers hoog in het vaandel staat, wat begrijpelijk is! Maar toch heeft deze volbloed Italiaan ook een aantal puntjes waar ik mijn vraagtekens bij heb. Dan ga ik niet zeuren over het exterieur, want meer porno kan die F430 niet uitstralen! Maar dan ga ik even door over het interieur, waar het materiaalgebruik iets wat cheap doet ogen, ik zie wel carbon maar ik zie en voel ook knoppen van kei-hard plastic. Een radio? Ja die zit er in, weliswaar uit het jaar kruik maar toch. Een iets wat simpele afwerking van dit soort zaken, doet afbreuk aan het geheel, of toch niet? Bij een Ferrari moet je die radio helemaal niet aanzetten, want ik heb een heerlijke klankenkast achter me liggen die ik bedien met mijn rechter voet? En dat is nou precies waarom Ferrari dit kan hebben, de gehele ervaring is zo indrukwekkend. Een simpele radio, of hard plastic knoppen doen zeker geen afbreuk, het had alleen NOG beter gekund!

Glimlach van oor tot oor

Helaas hadden we niet de meest droge dag van het jaar uitgekozen, maar misschien was de regen, de kou en het gladde wegdek juist wel wat het allemaal zo spannend maakte. De auto is mij meer dan goed bevallen, met een glimlach van oor tot oor, stap ik uit de 430.  Geen merk ter wereld waar het autohart zó op de goede plek zit als bij Ferrari.