Getest: Alfa Romeo 4C
Eerst kijken, dan lezen? Bekijk de video HIER!
Een auto die uniek is qua vormgeving en design, een auto die zich op het circuit net zo thuis voelt als op de weg. Ooit was dit een droom. Nu is er de Alfa Romeo 4C!
Als fabrikant kun je er voor kiezen om een auto met heel veel vermogen te bouwen, maar vandaag de dag gaan steeds meer fabrikanten zich richten op gewichtsbesparing en downsizing qua motoren. Ook Alfa Romeo ging zich mengen in de ”War of Weights” en bouwde een auto die nog geen 4 meter lang, bijna 1,9 meter breed en minder dan 1,19 meter hoog is. Zo kort als een stadswagen, zo breed als een SUV en zo laag als … Tja, als wat? We kunnen moeilijk vergelijken, behalve met een Lotus dan wel een of andere zeldzame Britse sportwagen. Deze afmetingen zijn zeker bijzonder te noemen, een gewaagde stap van Alfa Romeo maar met een wagengewicht van 895 kg rijklaar zorgt dit totaalplaatje toch wel voor een grijns op mijn gezicht. Een kleine, ietwat brede auto die laag op de weg ligt en nog geen 900 kilo weegt; dat moet bijna wel heel goed sturen. Maar een auto die qua architectuur helemaal goed is, zou het nooit goed doen zonder een juiste aandrijving.
Alfa Romeo heeft ervoor gekozen om de 1750 Tbi motor in deze wagen te lepelen, de 4-cilinder mét turbo zorgt voor 240 pk en 351 Nm koppel; dit blok kennen we al uit de Giulietta QV, maar nu ligt hij als middenmotor nét voor de achteras en heeft de auto achterwielaandrijving. De 1750 Tbi motor is gekoppeld aan een automatische versnellingsbak met dubbele koppeling, een prima combinatie. De transmissie is het lekkerste te bedienen via de schakelflippers aan het stuurwiel, die manuele stand zorgt voor een extra sportieve beleving. Gelukkig gaat het schakelen niet gevoelloos, eerder wat ruig te noemen; die klap in je rug, heerlijk!
De jacht op de kilo’s ging ook ten koste van de stuurbekrachtiging. Pijnlijk voor de armen, maar dit maakt het rijden wel lekker spartaans; net zoals vroeger. We starten en de motor komt tot leven met een rauwe brul, een dreun die in het interieur nadrukkelijk aanwezig is omdat de inzittenden alleen geïsoleerd worden van de motor met een dunne ruit. Isolatie zorgt weer voor meer gewicht, dus ook daar is het nodige achterwege gelaten. De sportuitlaat tilt de sfeer naar een nog hoger niveau. Er is geen versnellingspook, alleen enkele knoppen: duw op 1 en de automaat met dubbele koppeling schiet in actie. En let op waar je de wielen plaatst: de bodemvrijheid is eerder symbolisch waardoor je verkeersdrempels heel voorzichtig moet nemen. Het zicht naar achteren is er nauwelijks maar je hebt wel een mooi zicht op de mechaniek.
Door het opwindende karakter laten we ons helemaal gaan en vergeten we enkele mindere details zoals de voelbare reactietijd van de motor, de hinderlijke breedte van het koetswerk of de zetels met onvoldoende steun. De 4C is leuk speelgoed voor volwassenen, de auto uit Toy Story als we sommigen mogen geloven. Je kiest hem niet voor lange ritten wegens de vermoeiende motor die erg dreunt op de autosnelweg maar je droomt er wel van wanneer je in de zoveelste dieselwagen zit. Schreeuwen, brullen en het suizen van de turbo dat is wat zorgt voor veel leven en een zeer sportief gevoel, daarbij komt ook nog eens dat heerlijke onderstel wat er voor zorgt dat je bochten in duikt als geen ander. Een nadeel is wel de gewichtsverhouding tussen de voor en de achterkant, doordat het meeste gewicht (motor, versnellingsbak en aandrijving) op de achteras ligt is de voorkant erg licht. Dat merk je vooral als je wat harder rijdt op de snelweg, de 4C is dan erg zoekerig en gevoelig voor spoorvorming. Lekker wild en sportief, een tikkeltje spartaans en dat is precies wat Alfa Romeo bedoeld heeft; een echte sportwagen voor de purist.
Een basisprijs van 59.995 euro is zeker niet overdreven. De Alfa 4C is radicaler dan een Porsche Cayman en heeft weinig rivalen, behalve misschien de Lotus Exige, maar de 4C is dan beter afgewerkt. Ik verwachtte een krachtige, duivelse machine, maar het werd nog beter. De 4C heeft persoonlijkheid en temperament. Alfa Romeo is wel degelijk uit zijn as herrezen; door terug te grijpen naar de succesrecepten uit het verleden toont de constructeur de weg voor de toekomst.
Tekst: Pieter Schoonderbeek
Video: Jorrik Aben
Fotografie: Ansho Bijlmakers
